Jip beëindigt zijn relaas met de mededeling dat hij nu belde om te zeggen dat hij alles met het controleteam heeft afgestemd en dat met het kiezen van deze approach het management letter punt inderdaad van tafel is. “Mooi, Jip”, hoor ik mezelf zeggen. Fijn dat het zo goed verlopen is. Een mooie eerste stap. Ik bel je snel voor een vervolgafspraak.” En ik hang op met een blij gevoel dat ik de rest van de dag bij me blijf dragen.
Ik heb net opgehangen met Jip, of mijn mobiel gaat over. Het is een nummer dat ik niet ken, dus ik neem netjes op met “MazeRunner, met Stef de Winter.” Het blijkt de assistente van Michael van der Schaaf te zijn, de CFO van BigDDesign NV. BigDDesign is een bedrijf dat zich specialiseert in Big Data Analytics en dat als toenmalige voorloper op dit gebied zijn sporen verdiend heeft en al vele jaren zeer voorspelbaar is in de resultaten. Het bedrijf, onder de bezielende leiding van o.a. deze Michael van der Schaaf, heeft dan ook niet voor niets al meerdere jaren op rij “De Gouden Weegschaal” in de wacht weten te slepen voor de manier waarop het bedrijf financieel gemanaged wordt. Big Deal dus en ik vraag me af waar ze mij voor nodig zouden kunnen hebben. En hoe ze überhaupt aan mijn mobiele nummer komen. De assistente vraagt mij of ik wellicht deze week nog tijd heb om bij BigDDesign langs te komen voor een meeting met dhr. Van der Schaaf. Ik vraag haar waar de meeting over gaat, maar de assistente geeft te kennen dat ze dat tot haar spijt niet weet. Wel weet ze dat het haast heeft voor haar baas en dat het zeer op prijs gesteld zou worden als ik mijn agenda vrij zou kunnen maken. No pressure. Natuurlijk zeg ik toe, en terwijl ik een snelle blik op mijn agenda werp laat ik de assistente weten dat ik van de 3 opties die ze mij geeft vrijdagmorgen om 10:30u. wel zou kunnen (als ik Marja en Gabi even héél lief aankijk om het puin te ruimen dat hierdoor zal ontstaan). Ik ben heel benieuwd wat me bij BigDDesign te wachten staat.
Na een paar hectische dagen is het dan opeens alweer vrijdag en bevind ik mij op het hoofdkantoor van BigDDesign. Dit kantoor doet wat conservatief-Amerikaans aan, met pompeus mahoniehouten meubilair en van die leren fauteuils waar ik in de wachtruimte in wegzink. Enigszins verwarrend vind ik het, omdat ik juist bij Big Data zo’n futuristisch Google-achtig kantoor voor me zie, met een hoop glas, licht, jonge mensen en ‘sleeping pods’ overal waar je kijkt. Grappig hoe kantoren toch zo kunnen verschillen en hoeveel ik er wat de bedrijfscultuur betreft meestal al aan af kan lezen. Ook nu lijk ik er niet naast te zitten. De nette en vriendelijke assistente, die zich in onberispelijk ABN aan mij voorstelt als Kirsten, brengt mij naar het kantoor van Michael waar ik met een kopje cappuccino nog even gevraagd wordt op hem te wachten. Michael zit nog even in een andere meeting, maar is ervan op de hoogte dat ik er ben, aldus Kirsten. Ondanks dat ik 42 ben, voel ik me heel even weer dat kleine meisje dat voor het eerst als stagiaire bij aan de slag ging bijna 20 jaar geleden. Ik neem een klein slokje van mijn cappuccino, maar verslik me en knoei koffie wanneer ik een diepe stem hoor zeggen: “Goedemorgen mevrouw De Winter, mijn excuses dat ik u heb laten wachten”. Ik ga gauw staan, draai me om en zie een lange, imposante man voor me staan. Onberispelijk in het pak, slank, donker krullend haar, een scherpe kaaklijn en de donkerste oogopslag die ik ooit heb gezien. Tot mijn verbazing en schaamte voel ik mijn wangen rood worden, maar ik herpak me gelukkig snel. “Dat is geen probleem, meneer Van der Schaaf. En noem me alstublieft Stef, want anders denk ik dat u het tegen mijn moeder hebt”, flap ik eruit. “Noem mij in dat geval maar gewoon Michael en tutoyeren is prima”. Michael neemt plaats achter zijn enorme bureau en ik ga ook weer zitten. Me pijnlijk bewust van de koffievlek die nu op mijn lichtblauwe blouse prijkt. Maar ik denk dat Michael wel weet van zichzelf wat voor indruk hij op mensen kan maken, dus hij laat niet blijken dat hij de vlek opmerkt. En zodra Michael mij begint uit te leggen waarom hij mijn hulp nodig heeft en ik me met inhoud bezig kan houden, voel ik me gelukkig al snel weer mezelf tot mezelf komen.
“In het kort komt het hierop neer, Daan”, zeg ik wanneer ik terug ben bij MazeRunner en Daan op de hoogte breng van de ontwikkelingen bij BigDDesign. “Dit jaar heeft BigDDesign alleen een verplichte roulatie gehad en is er een andere accountant gestart. Deze nieuwe accountant heeft zijn management letter uitgebracht met daarin vermeld dat de invloed van het management hoog is op het resultaat, en dat er sprake is van ‘earnings management’. Dit zonder Michael eerst hiervan op de hoogte te stellen. En uit betrouwbare bron heeft Michael nu ook vernomen dat de accountant meer werk gaat doen, omdat er geconcludeerd is dat ‘management bias’ en ‘involvement’ tot een hoog risico leiden. Tot overmaat van ramp schijnt er zelfs al achter Michael’s rug om gesproken te zijn met de Raad van Commissarissen, wat Michael heel zwaar heeft opgenomen.” “Dát is dus waarom hij ons gebeld heeft,” merkt Daan heel kien op. “Om advies van een onafhankelijke partij in te winnen en met experts te spreken die verstand hebben van beide kanten van de medaille.” “Klopt Daan”, beaam ik. “Volgens Michael begreep de vorige accountant de business wel. En natuurlijk snapt Michael zelf ook heel goed dat je de markten niet te veel moet opschrikken met fluctuaties, omdat dat ten koste gaat van je bedrijf en van jezelf. Iedereen weet tenslotte dat er dingen zijn die je niet vooraf weet of kunt voorspellen. Je moet nu eenmaal laten zien dat je stabiel bent en dat kan alleen als je zelf ook kunt zorgen voor rugwind. Want als je dat niet doet, aldus Michael, and I quote: “dan kan ik ook naar huis gaan en aan het einde van het jaar gewoon op de knop drukken om de saldibalans uit te draaien en een paar inhuurkrachten te vragen mij het resultaat bekend te maken. Maar dan kan ik net zo goed de lotto spelen.” En ja, daar had Michael een goed punt. Wel heb ik hem toen uitgelegd dat het tegenwoordig minder gaat om een evenwichtige balans, maar meer om dat je moet laten zien dat alles in nullen en enen uitgelegd kan worden. Goed koopmans gebruik ligt samen met het voorzichtigheidsbeginsel op het kerkhof”, lach ik. “Daar maakt niemand zich meer druk om. En neem het de accountant eens kwalijk, Daan. Tegenwoordig loopt hij al heel snel het risico om voor het hekje te komen te staan, omdat de klant te voorzichtig is.” Daan kijkt me vragend aan, maar ik neem niet de moeite om deze uitspraak uit te leggen. Er zal een dag aanbreken dat het kwartje valt, weet ik uit ervaring.
’s Avonds in bed kan ik de slaap niet vatten. Ik lig maar na te denken over mijn adviezen richting zowel Jip als Michael en kan de discrepantie ertussen niet van me af zetten. Hoe kan het zijn dat ik Inero Software adviseer meer voorzichtigheid in te bouwen in prognoses en om meer aan de voorzichtige kant te gaan zitten met het vormen van voorzieningen, en bij BigDDesign juist het totaal tegenovergestelde voorstel? En laat nu net die accountant toevallig dezelfde partner accountant zijn… Maar ja. Inero Software was simpelweg ‘out of control’ omdat ze niet konden schatten en agressief waren in resultaatname. Nu hebben ze net de boel weer enigszins op de rit en het management letter punt eindelijk weggewerkt. Hierdoor zullen ze in de toekomst conservatiever en voorzichtiger in resultaatname zijn. Maar wat nou als BigDDesign dit nu juist wordt aangerekend? Ik moet hier iets mee, maar het moet wel tactisch gebeuren. En net voordat ik in een onrustige slaap val, bedenk ik dat ik zelf maar eens met de accountant moet gaan praten. Face-to-face.