Stef de Winter

Recept gevolgd, Gerecht mislukt?
Deel III

Recept gevolgd, gerecht mislukt

Joey schraapt zijn keel en begint te praten. Een stortvloed werkelijk aan woorden. Over hoe hij naar Nederland is gekomen om zijn droom voor TooGoodToBeShoe waar te maken. Dat, ondanks dat het niet zijn bedrijf is, de vestigingen hier wel als zijn baby’tjes voelen. Maar dat hij zich vergist heeft in de hoeveelheid werk en de intensiteit van de uitdagingen die op hem af kwamen. Hoe zijn relatie op de klippen is gelopen, hij zijn kinderen nu al meer dan een jaar niet meer gezien of gesproken heeft en hoe hij er toevallig achter is gekomen dat het Canadese management geen vertrouwen meer in hem heeft en op zoek is naar vervanging. En dat hij nu dus geacht wordt alle problemen op te lossen, omdat hij anders zonder enige cent op straat wordt gezet. En dat dat zijn ondergang zou betekenen. En dat van zijn gezin.

I

edereen is stil. Daan staat op en haalt bij de HNK hostess een glas water voor Joey. En hier ben ik dan zo trots op hè, dit kunnen wij: in plaats van dat er nu een heel ongemakkelijk gesprek volgt, vraag ik de hostess of er wellicht een kleinere vergaderkamer beschikbaar is. Eentje met wat meer sfeer en warmte. De dame begeleidt ons naar een afgeschermde hoek in de lounge area van HNK en ik vraag Joey, Daan en Joost daar te komen zitten. Daar zitten we dan. Zonder al die afstand en harnassen. Ik bedank Joey voor het delen van zijn zorgen en vertel hem dat ik heel goed begrijp, en met mij Joost en Daan, hoe hij zich voelt. Dat ik ook op cross roads heb gestaan en mijn leven aan me voorbij zag flitsen. Van onder af aan moest beginnen. Joey laat zijn schouders hangen, dus ik schraap mijn keel en zeg hem dat dit zijn pad niet hóeft te zijn. En als hij ons toe staat te helpen, dat ook niet gaat gebeuren. Joey kijkt op en vraagt me hoe we dat dan voor ons zien. En ik begin te vertellen over mijn spaghetti bolognese. 3 paar ogen kijken me vragend aan en ik begin te lachen. Nou, zeg ik, wat nou als je een heel ingewikkeld recept hebt, dat je dat helemaal tot op de regel uitvoert, maar dat het gerecht niet te vreten is? Of erger nog, helemaal niet gegeten wordt? Ik kan het kwartje bij Joost en Daan bijna hóren vallen. Zo simpel is het dus! Joey kijkt me nog steeds met grote vragende ogen aan, dus ik begin hem uit te leggen hoe hij een stap te ver is. Te snel is gegaan. Dat hij een baby die nog niet eens kan kruipen op zijn voeten heeft neergezet en verwachtte dat hij weg zou lopen. Joost vult mij wederom goed aan en vraagt Joey of er een accounting manual beschikbaar is. Joey kijkt ietwat verward op, en zegt dat er natuurlijk een IFRS-bundel beschikbaar is overal, waar alles in staat wat iedereen moet weten. Joost weet Joey duidelijk te maken dat een manual met name nú heel belangrijk is om consistentie te waarborgen en duidelijkheid te creëren.
En beter nog: om de processen voor de controllers in de toekomst te vergemakkelijken
 en voortaan naar behoren te laten verlopen. In het IFRS-boek kunnen dan wel alle regeltjes staan, maar een bedrijf, de activiteiten en de transacties bepalen hoe met die regels wordt omgegaan. Net als met een recept.
Je kunt de mooiste en duurste 
ingrediënten hebben, maar als ze niet goed klaargemaakt worden dan is het gerecht toch niet te eten. Met een manual is het juist andersom. Je begint dan wel met de 4 meest simpele ingrediënten en bereidingswijzen, zoals spaghetti, gehakt, rode saus en kaasstrooisel, maar je hebt tóch spaghetti bolognese. Die met heel veel smaak wordt opgegeten.
En zoals ook smaak zich ontwikkelt, doen werkwijzen dat ook. Dat heeft met de groeicurve van een bedrijf te maken. Er lijkt een last van Joey’s schouders gevallen te zijn. Wat wij hem hier vertellen geldt niet alleen voor accounting, maar 
eigenlijk voor alle facetten van de business. Ja. Natuurlijk hadden ze op papier na 3 jaar al heel veel verder ‘moeten’ zijn, maar wanneer dat niet het geval is, dan zul je je bedrijfsvoering aan moeten passen aan de omstandigheden. Joey is als ‘groei en change manager’ niet op de juiste plek gezet. Maar hij zit er nu, en wij zijn er allemaal van overtuigd dat Joey met wat hulp de gaten kan dichten. En de Europese tak solide en vruchtbaar kan maken. Zelfs nu nog. 

Joost, Daan, Jan en ik zitten met elkaar bij Janssen en Van Dijk. Leuke locatie; ik stem voor dat we dit onze ‘stamkroeg’ maken voor de vrijdagmiddagborrels. Wat dan dus Daan in zijn eentje betekent, want de rest van ons wordt geacht weer op tijd bij onze gezinnen te zijn zo aan het einde van de werkweek. Wat we natuurlijk met liefde doen en bovendien zijn we ook geen twintig meer. Maar gelukkig biedt Joost uitkomst, want hij vertelt dat er bij Montis-Q ook vaak studenten werkzaam zijn, die vast onze plek wel in willen nemen en graag over de wereldse ervaringen van Daan willen horen. Jan en ik wisselen een blik van verstandhouding uit, want we zien dat Daan begint te glimmen van trots.
Joost brengt ons weer even back-to-business en naar het plan de campagne voor TooGoodToBeShoe. Na overleg met elkaar hebben we Joey een voorstel gedaan, dat hij vandaag heeft getekend.
Wat dus gelijk onze eerste gezamenlijke opdracht is en waar we uitgebreid op proosten.
Marja neemt de 
honneurs op kantoor waar, maar we hebben haar beloofd dat we haar mee uit eten nemen wanneer we onze eerste betaling binnen krijgen. Verder hebben we afgesproken dat we Joey gaan helpen met het in elkaar zetten van een accounting manual. Niet te rigide, omdat je de regels aan moet passen aan de bedrijfsvoering; natuurlijk binnen de aangegeven lijnen van de wet. Niet alleen zal dit leiden tot  eenduidigheid en consistentie, maar ook tot het opgeruimd houden van het puin die we ook voor Joey gaan weghalen. Last but not least brengen we onze expertise aan om Joey te helpen bij het ‘simplificeren’ van zijn bedrijfsvoering. Het TooGoodToBeShoe management zal dit waarschijnlijk niet graag willen horen, maar ze hebben simpelweg te hard en van op afstand vooruit gepushed, zonder te begrijpen hoe de situatie er hier nu eigenlijk echt voor staat. Ik merk aan Joey dat hij het spannend vindt om deze boodschap te brengen en daarom heb ik hem beloofd het woord voor hem te doen tijdens een conference call volgende week maandagMet mij als de door hem ingehuurde expert, zodat management hun vragen aan mij kan stellen en het gelijk laat zien dat Joey zelf al actie heeft ondernomen. Hij heeft op dit moment niet zoveel meer te verliezen, dus wellicht dat het hem zowaar het behoud van zijn baan kan opleveren. Want niet alleen gaan we met vereende krachten de basis herstellen en opnieuw bouwen, we gaan TooGoodToBeShoe ook nieuw leven inblazen. Realistisch leven. Precies zoals mijn spaghetti bolognese ook is ?

Call Now Button