Stef de Winter

Kiss and Make up

Kiss and Make up final
I

k sta voor de spiegel en kijk naar de wallen onder mijn ogen. Duidelijk geen beste nacht gehad, na een knallende ruzie met Bas gisterenavond. Meneer vindt dat ik te vaak weg ben van huis en dat ik werk prioriteit geef over de kinderen en hem. Natuurlijk ben ik het hier om allerlei goed te verklaren redenen en oorzaken niet mee eens, en vind ik niet dat alle uren die hij maakt anders zijn omdat de kinderen (en ik) dan “meestal toch al op bed liggen”. Helaas kon ik dit Bas niet aan zijn verstand peuteren en werd het een discussie die van kwaad tot erger ging en we uiteindelijk zonder nog een woord tegen elkaar te zeggen naar bed zijn gegaan. Natuurlijk kan híj dan prima slapen, maar ik niet. Ik lig alleen maar te woelen en me groen en geel te ergeren aan Bas zijn gesnurk. En toen ik dan eindelijk een soort van was weggedommeld kwam eerst Lucy bij ons in bed liggen omdat ze een nachtmerrie had gehad en wilde een uurtje later ook Nick een flesje en wat aandacht. Mijn ochtend ‘run’ zojuist heeft me wel goed gedaan, maar toen ik ietwat opgefrist thuis aan kwam werd mij al snel duidelijk dat Bas nog geen zin had om onze ruzie bij te leggen. Super kinderachtig. Maar wat hij kan, kan ik natuurlijk beter. Dus ik kleed me aan, neem snel een mueslireep, pak de kids in om ze naar de kinderopvang te brengen en vertrek zonder nog een woord tegen Bas te zeggen. Hij zakt er maar even in; vanavond praten we wel weer verder.

Eenmaal bij Maze Runner aangekomen zit ik al wat beter in mijn vel, en make-up doet wonderen. Ik heb een lekkere bak koffie bij het koffietentje op de hoek gehaald en heb zachte klassieke muziek op staan. Marja en Daan zitten gezellig tegen elkaar te tokken en af en toe lach ik mee met een grap die Daan vertelt. Of om een grap die Marja ten koste van Daan maakt (sorry, hij is nu eenmaal een ‘easy target’). Ik probeer de ruzie met Bas naast me neer te leggen, maar dat blijkt niet zo gemakkelijk. En eerlijk gezegd denk ik dat onze irritatie en onbegrip over en weer door mis- of geen communicatie is ontstaan. En dat is wel te fixen. Ik doe dat nota bene voor mijn beroep, dus appeltje-eitje houd ik mijzelf voor. Mijn privé-telefoon gaat over en ik zie tot mijn verbazing dat het niet Bas is, wat ik stiekem wel hoopte, maar Sandra van de hardloopgroep van de zaterdagochtend. Ik ken haar niet echt persoonlijk, maar ze is altijd goedlachs en vrolijk. Ik neem op met: “Hi Sandra, wat een verrassing.” Sandra lacht en geeft onmiddellijk aan dat ze niet belt om over haar nieuwe renschoenen te praten, maar dat ze een werk gerelateerd verzoek heeft. Sandra is namelijk, zo vertelt ze mij, eigenaresse van “De Koperen Kurk”, een trendy wijnproeverij in Rotterdam-West. En onlangs is de Koperen Kurk gekocht door Great Grapes. Een onderneming die handelt in exclusieve wijnen en in eigendom is van Private Equity. Ik heb verder geen afspraken staan vanmorgen, dus ik laat Sandra haar verhaal doen. De Koperen Kurk was een mooie overnamekandidaat voor Great Grapes, zo vertelt ze, omdat Sandra een 10-jarig exclusief contract had afgesloten met het opkomend Spaanse Wijnhuis “Al Reves Alfuera” voor de verkoop van hun wijnen in heel Europa. Echt een pareltje. Sandra had een zeer goede prijs weten te bedingen (die Sandra… dit had ik niet achter haar gezocht!) en kon, even kort door de bocht gezegd, gaan rentenieren. Maar Sandra was nog helemaal niet van plan om te stoppen met werken, en dus werd haar de mogelijkheid geboden om ‘aan’ te blijven als executive director van het Great Grapes – Koperen Kurk filiaal.

Helaas bracht Great Grapes een eigen accountant mee, en om de een of andere reden botert het sinds dag één niet tussen de Financieel Directeur en deze nieuwe accountant. Sandra kan niet goed haar vinger op de zere plek leggen, maar natuurlijk is het probleem haar in de schoot geworpen om binnen afzienbare tijd op te lossen. Sandra moet zich nu dus ‘bewijzen’ tegenover Great Grapes en er staat nogal wat op het spel. “Mijn ego!” roept Sandra lachend door de telefoon. Tot overmaat van ramp is het vorige week tot een daadwerkelijke ‘clash’ tussen de Financieel Directeur en de accountant gekomen en is de Financieel Directeur ziedend van woede de vergaderruimte uitgestormd. Wat bleek nu? Deze nieuwe accountant had ineens hele andere vragen gesteld dan dat ze gewend waren. En er golden ineens allemaal andere regels. Hij was simpelweg niet tevreden te stellen, ondanks dat ze toch echt alles hadden gegeven wat ze normaal ook deden. Maar de accountant weigerde simpelweg te tekenen, omdat hij volgens zijn zeggen onvoldoende controlebewijs aangeleverd had gekregen. Die feedback hebben zowel Sandra als de Financieel Directeur nog niet eerder gehad en het past ook niet in het plaatje dat Sandra van haar Financieel Directeur heeft omdat hij altijd heel secuur is. Ik hoor aan Sandra’s stem en haar snelheid van spreken dat het haar heel hoog zit. Maar ze lijkt zich te herpakken en besluit haar relaas met: “Dus nu zou ik jou zo graag willen vragen om eens langs te komen bij de Koperen Kurk. Om met elkaar in gesprek te gaan. Écht in gesprek. En alle pijnpunten bloot te leggen. Ik begreep dat je ook geregeld bedrijven ondersteunt bij het afronden van de accountantscontrole en dat je niet schuwt om de zwakke plekken aan te duiden én helpt ze op te lossen.” Sandra heeft duidelijk haar ‘due diligence’ gedaan en ik voel me vereerd dat ze mij voor deze klus vraagt. “Sandra”, zeg ik, “als het zo dringend voor je is, dan maak ik vanmiddag tijd voor je vrij.” Sandra haalt opgelucht adem en zegt dat ze het direct gaat regelen. Wordt het toch nog een druk dagje vandaag. Prettig. Want ik besef dat ik heel even niet aan de nare ruzie met Bas heb gedacht.

Lees volgende week hoe Stef met Sandra, haar Financieel Directeur en de accountant van Great Grapes om de tafel gaat en hoe zij hen begeleidt bij het oplossen van de (veelal onuitgesproken) problemen. Zal het Stef echter ook lukken om met Bas weer ‘on speaking terms’ te komen?

Call Now Button