Stef de Winter

Gelegenheid Maakt de Dief - Deel 2

Gelegenheid maakt de dief
I

k ga de slijterij binnen, waar ik al word opgewacht door een van Qlügol’s medewerkers. Niet te missen ook, want de dame in kwestie heeft een felgroen sweatshirt aan waar met fluorescerende roze letters heel groot en vetgedrukt QLÜGOL op staat. Ze draagt daar in dezelfde kleur roze een sjaaltje bij, dat net iets te strak om haar nek zit. Het ziet er ongemakkelijk uit. Verder heeft ze een zwarte nepleren broek aan, die ook net iets te straks lijkt te zijn. Haar geblondeerde haren zijn opgestoken, haar make-up past goed bij haar outfit zal ik maar zeggen en ik schat dat ze een jaar of 48 is. Niet helemaal de uitstraling die ik voor ons feestje in gedachte had, maar ik vind dat je niet af moet gaan op een eerste indruk. Als Suus ‘impressed’ is, dan moet het toch echt wel een lekker drankje voor een heel lekker prijsje zijn. Ik besluit de dame ‘the benefit of the doubt’ te geven.

De Qlügol-dame komt direct op mij af wanneer ik de winkel binnenloop. Ze steekt haar hand met lange felgroen/roze gekleurde nagels naar mij uit (ik moet haar nageven dat ook wel echt alle details helemaal kloppen) en vraagt mij met een dik Rotterdams accent of ik mevrouw De Winter ben. Ik zeg haar dat dat inderdaad het geval is en we schudden elkaar de hand. Ze stelt zich voor als Thea Vlasblom en haar handdruk is stevig. Haar handpalm is ook enigszins naar boven gedraaid, dus ik weet meteen dat deze dame niet over zich heen laat lopen. Ze lacht naar me en laat een mooi gebit zien. Wel ruik ik een vlaag van rook en een overdaad aan parfum waarvan ik de geur even niet kan plaatsen. Thea gaat me voor naar een gedeelte achter in de winkel dat is ingericht voor proefsessies met klanten. Zo staat er bijvoorbeeld een grote bank, een asbak (wat ik vreemd vind), is er een grote, felverlichte bar aanwezig en is het licht in de ruimte ietwat gedimd. Er bekruipt mij het onbestendige gevoel dat hier niet alleen drank wordt geproefd, maar dat gevoel zet ik gauw weer van me af. Even de onderzoekspet afzetten en me gewoon focussen nu op Bas zijn surpriseparty en de drank die ik hoop te serveren tegen een schappelijke prijs.

Ik vraag Thea of zij in dienst is van de slijter, maar dat blijkt niet het geval. Drank-verkopers kunnen deze ruimte huren om afspraken met (potentiële) klanten op te zetten, zodat er wel met mate alcohol geschonken kan worden zonder dat er direct een schenk-vergunning aan te pas hoeft te komen. Bovendien wil je je klanten ook niet op maandagochtend in de kroeg uitnodigen, dus dit is een mooie middenweg, aldus Thea. Persoonlijk voel ik me niet helemaal op mijn gemak, maar ik besluit om de hele ervaring maar over me heen te laten komen. Ik plof neer op de leren bank, die muf ruikt en vol met vlekken zit. Thea lijkt zich daar niet om te bekommeren en gaat naast mij zitten waardoor een walm van haar parfum mijn neus binnendringt. Thea stelt mij wat vragen over mijn geplande feest en over mijn budget. Die laatste vraag omzeil ik een beetje, omdat ik wil dat zíj met een voorstel komt. Eentje dat niet afhangt van mijn budget. Gewoon om te zien waar dat dan op neer zou komen. Thea trekt een tray met kleine flesjes erop naar zich toe, die er wonder-boven-wonder best wel artsy en classy uit zien. Ik had van die kleine shot-flesjes verwacht, zoals je die tijdens de wintersport bij het après-skiën achterover giet, maar deze zijn anders. Stijlvoller. En ondanks dat de kleuren fel zijn, passen ze prima bij de Qlügolsmaak en -uitstraling: fris en fruitig. Ik begin nu ook te begrijpen waar de kleuren vandaan komen, want het blijkt hier om een watermeloen/limoen drankje te gaan, dat ook mooi gepresenteerd zou kunnen worden in Qlügol-cocktailglazen, wat natuurlijk wel ietsjes duurder is. 

Wist u dat: ‘Gelegenheid’ 1 van de drie pijlers is van de fraudedriehoek? Wilt u uw bedrijf en uw medewerkers beschermen, dan is het raadzaam de gelegenheid tot het plegen van fraude tot een minimum te beperken.

Door Thea’s uitbundige presentatie en verhalen heb ik voordat ik er erg in heb al twee op, wat ik enigszins in mijn hoofd begin te voelen. Wat me wel opvalt, en wat mij ook enigszins verbaast, is dat Thea zelf óók meedrinkt. Wanneer ik dat opbreng vertelt Thea mij met een knipoog dat dat onderdeel van haar sales-strategie is. Ze overhandigt mij nog een flesje, en ach, ik heb verder toch geen afspraken vandaag en met het OV ben ik zo weer veilig thuis. Dan haal ik mijn auto later wel op. Ik ben een volwassen vrouw die heus wel 3 kleine shot-flesjes kan drinken zonder daar gelijk straaldronken van te worden, zo houd ik mijzelf voor. Thea neemt er zelf ook nog één en vertelt mij dat zij eigenlijk bij Qlügol op de Quality-afdeling werkt. En tussen neus en lippen vertelt ze erbij dat ze er zo een mooi handeltje op na kan houden. Ik kijk op en denk in eerste instantie dat ze het heeft over de extra bijverdiensten als sales-dame, maar iets in haar toon maakt dat ik mijn Qlügol wegzet en een slokje uit mijn glas water neem. Ik vraag Thea wat ze bedoelt, en met een twinkeling in haar ogen en een ietwat dikker accent na de vierde en vijfde Qlügol (ik doe intussen niet meer mee) besluit ze mij in vertrouwen te nemen. Thea vertelt met lichte trots dat zij, wanneer haar voorraad op is, gewoon partijen afkeurt. De goed-/afkeuring van een partij blijkt namelijk afhankelijk te zijn van een aantal parameters en criteria en een daarvan is of de flesjes voldoende zijn afgevuld. En aangezien Thea als medewerker van de Quality-afdeling de mogelijkheid heeft om van afstand de instellingen van de afvulmachine te veranderen en er geen logging plaatsvindt, kan zij dus de hoeveelheid in de flesjes naar de door haar gewenst hoeveelheid manipuleren. Waarna ze de instellingen natuurlijk weer terugzet op de correcte standaarden, want zo slim is ze wel zegt ze met een knipoog. Ik besluit door te vragen, want Thea begint zich heel comfortabel bij mij te voelen en ik merk dat ze graag haar handelen met iemand wil delen. Ik vraag Thea dan ook naar functie-scheiding, hoe het daarmee zitThea zegt dat haar collega Wim inderdaad netjes de partij afkeurt, precies volgens het handboek, en dat zij vervolgens degene is met de autoriteit om de afgekeurde flesjes weg te laten gooienThea neemt de afgekeurde partij vervolgens mee naar huis, om de flesjes daarna zelf op feestjes en partijen te verkopen. Dat levert haar sowieso een paar honderd Euro per maand extra op, wat Thea maar al te goed kan gebruiken omdat hetand I quote, ”moeilijke tijden zijn in Huize Vlasblom”. Ik weet niet of het door de drankjes komt, maar het duizelt mij even. Thea graait intussen naar nog 2 flesjes en duwt er mij eentje in de hand. Nou. Voor de ‘sake of the truth’ dan maar. Ik zet het flesje aan mijn lippen en hoop in stilte dat Bas mij straks nog binnen wil laten.

In deel III van ‘Gelegenheid Maakt de Dief’ wordt het Stef duidelijk dat binnen Qlügol, net zoals bij heel veel andere bedrijven, gelegenheid de deur open zet voor de dief. Het is net als bij kleine kinderen. Wanneer je een geopende pot met snoepjes voor hun neus zet en verwacht dat ze ervan af zullen blijven, zou je zomaar met een lege snoeppot kunnen eindigen.

Call Now Button